Wel de lusten, niet de lasten

Ik heb zelf geen kinderen, maar ik heb gelukkig wel neefjes en nichtjes. Ik ben namelijk dol op kinderen. “Wel de lusten, niet de lasten” zoals mijn vriendinnen weleens zeggen. Want dat er ook lasten zijn, weet ik inmiddels wel uit hun verhalen.

Natuurlijk zijn mijn vriendinnen dol op hun kinderen. En trots. En zouden ze nooit meer zonder ze willen. Maar ze vinden het soms ook zwaar. Tegenvallen. Gewoon niet leuk. En daar zijn ze tegen mij behoorlijk openhartig over.

Toch denken ze vaak dat ze de enige zijn die dat vinden. Omdat ze denken dat het al die andere moeders zoveel makkelijker afgaat. Omdat zij wel makkelijke kinderen hebben. Ik weet echter wel beter. Ik hoor de verhalen over de ook minder leuke kanten van al mijn vriendinnen. Blijkbaar vertellen moeders die makkelijker aan een vriendin zonder kinderen.

Zo is het ook met ondernemen. Ook daar heb je zowel lusten als lasten. Maar ook daar horen we vooral de verhalen over de lusten. Hoe geweldig het is om zelf te bepalen wat je wanneer doet. En met wie je werkt. Over die geweldige opdracht die is binnen gehaald. Over die leuke klanten. En over hoe heerlijk de vrijheid is.

Toch is ondernemen soms gewoon helemaal niet leuk.Als een opdrachtgever op het allerlaatste moment een grote opdracht annuleert. Als je voor de zoveelste keer tot ’s avonds laat aan het werk bent. Als een potentiële klant voor iemand anders kiest omdat de coaching dan wel vergoed wordt. Als je maar geen likes op je updates krijgt. Als je al een ruimte hebt gehuurd, maar te weinig aanmeldingen hebt.

Als een klant maar niet betaalt terwijl je het geld echt hard nodig hebt. Als je naar een netwerkbijeenkomst gaat en mensen daar alleen maar zijn om zichzelf te verkopen. Als je ziek bent, maar toch gaat werken. Als je een opdracht aanneemt die je niet leuk vindt omdat je het geld zo hard nodig hebt. Als je doodmoe toch maar weer achter die computer kruipt.

Als je echt niet meer weet wat je nog meer kunt doen om deelnemers te krijgen. Als een klant in jouw ogen onredelijk is. Als je printer het begeeft terwijl jij de hand-outs voor die middag moet printen. Als je heel veel afmeldingen voor je nieuwsbrief krijgt. Als je je buffer steeds kleiner ziet worden.

Als je wel bezoekers op je website krijgt, maar niemand contact met je opneemt. Als er weer een potentiële klant is die zegt dat hij over je aanbod gaat nadenken en je nooit meer wat van hem hoort. Als je een nare reactie op een social media post krijgt. Als je ’s nachts wakker ligt omdat je je zorgen maakt over je omzet. Als een potentiële klant voor je concurrent kiest, terwijl je weet dat jij hem veel beter kunt helpen.

Als een potentiële opdrachtgever aangeeft graag met je in zee te willen, maar dat toch niet doet omdat je in je eentje bent. Als je website ineens offline is, terwijl jij een dienst aan het promoten bent. Als je agenda de komende maanden heel erg leeg is. Als je akkoord bent gegaan met een veel te laag tarief. Als je er gewoon he-le-maal klaar mee bent om alles altijd in je eentje te moeten doen.

Dan is ondernemen gewoon even helemaal niet leuk.

Toch horen we maar weinig over die lasten. Daar zijn wij ondernemers namelijk niet zo openhartig over. Waardoor je kunt gaan denken dat je de enige bent die ze heeft. Wat natuurlijk absoluut niet zo is. Dat weet ik. Omdat ik dit soort verhalen van mijn klanten hoor. En zelf ook echt wel ken.

Misschien wordt het daarom tijd dat we die verhalen gewoon wat vaker met elkaar delen.Want we weten als ondernemers allemaal dat we echt wel blijven ondernemen. Je krijgt er nou eenmaal zoveel voor terug. ;-)

Maar we weten ook allemaal hoe het is als je een tijdje de lasten ervaart en ook nog eens het gevoel hebt dat je de enige bent.

---