Hardlopen. Ik hou ervan. Maar om nou te zeggen dat het een vast onderdeel van mijn dagelijks leven is? Nou nee.

Ik ben al heel vaak van voren af aan begonnen met een trainingsschemaatje, met daarbij het ideaalbeeld voor ogen dat ik dan de rest van mijn leven standaard 3x per week zou hardlopen.

Maar nee, langer dan een paar maanden hield ik het nooit vol. Geen discipline.

Dam tot Damloop

In het voorjaar van 2017 besloot ik voor de zoveelste keer om het hardlopen weer eens op te pakken. Op een verjaardagsfeestje van een vriendin raakte ik aan de praat met haar man, een fervent hardloper, en in een opwelling stelde ik toen voor dat we allebei zouden meedoen aan de Dam tot Damloop in september van dat jaar. Zo gezegd zo gedaan.

10 jaar eerder had ik de Dam tot Damloop ook al eens uitgelopen, totaal ongetraind en wonder boven wonder ook nog eens zonder blessures. Maar ja, 10 jaar ouder (inmiddels richting de 50) leek het me wel zo verstandig om er deze keer voor te trainen.

Dus ik ging aan de slag met een semiprofessioneel hardloopschema dat in een half jaar tijd opbouwde naar het lopen van 10 Engelse mijl (16.1 km) binnen 2 uur.

Vol goede moed ging ik trainen.

In het begin was het heerlijk: we woonden toen nog niet zo lang in het buitengebied, dus het was een ontdekking om een paar keer per week in mijn eentje tussen de weilanden te lopen.

Ik was dus lekker bezig en ik hield het zowaar ook vol! Maar hoe verder de tijd vorderde, hoe moeilijker het werd.

Normaal gesproken zou het, zeker met zo’n strak schema, steeds makkelijker moeten gaan, maar ik werd gedurende die maanden van voorbereiding eigenlijk steeds minder fit. Bovendien viel ik niet af. En iedereen die regelmatig traint, en vooral voor een duurloop, die valt af. Maar ik dus niet.

Het enige positieve was dat ik – een notoire slapeloze – in die periode goed sliep. Achteraf was dat natuurlijk wel een beetje ‘verdacht’.

Doorgaan

Er zijn behoorlijk wat alarmbellen afgegaan in die periode, maar ik negeerde ze doodleuk. Ik ging maar door. Ik moest en zou die Dam tot Damloop doen.

Naarmate de datum dichterbij kwam was opgeven ook echt geen optie. Ik was toch geen loser! Ik had het afgesproken en bovendien zouden een paar vriendinnen van me komen kijken bij de finish in Amsterdam. Lekker belangrijk, maar ja dat vond ik toen dus wel.

Dus ik ging door. Ik had er eigenlijk allang geen plezier meer in. En eerlijk gezegd zonk de moed me steeds vaker in de hardloopschoenen. Maar ik hield me groot en zelfs aan mijn eigen vrouw liet ik niets merken. Ik werd steeds vermoeider (en zwaarder!). Maar ik gaf dus niet op.

Moe, maar niet voldaan

Ik heb hem uitgelopen, die zondag in september, en in nog best een goede tijd ook. Selma was er, mijn schoonzusje was er en de Amsterdamse vriendinnen waren er. Ze stonden me allemaal op te wachten bij de finish.

Ze waren trots op me en ik was zelf ook best trots. Maar was ik ook blij? Niet echt. En voldoening voelde ik al helemaal niet.

Ik wilde eigenlijk nog maar één ding: slapen. En de volgende dag ook en de dag daarna ook. Ik werd ziek. Dat duurde ongeveer een week, maar daarna bleef ik maar moe.

Toen ik na een paar maanden nog steeds niet fit was, heb ik maar eens bloed laten prikken en toen bleek dat mijn schildklier helemaal niet goed functioneerde (hij is te traag), dus het was nogal logisch dat ik zo moe was en dat ik bovendien ook niet was afgevallen.

Ik had mezelf in een half jaar tijd totaal uitgeput. Puur op wilskracht.

Wilskracht

Ook in Human Design kennen we het begrip ‘wilskracht’. Dit is de functie van het ego/hartcentrum. Dit zal ik toelichten aan de hand van onderstaande chart.

Volgens Human Design hebben wij 9 energiecentra. Dat zijn de vierkantjes en driehoekjes in een chart. (Mocht je je eigen chart nog niet hebben opgevraagd, dat kan gratis op de website van Jovian Archive).

Zo’n energiecentrum is wit óf ingekleurd. In de chart in dit artikel zie je dat sommige centra wit zijn en andere ingekleurd. Is een energiecentrum wit, dan spreken we in Human Design van een open of ongedefinieerd centrum. Is een centrum ingekleurd, dan wordt dat gedefinieerd genoemd.

Ieder centrum heeft een andere functie en het ego/hartcentrum (zie gele pijl) heeft de functie van wilskracht. In deze chart is hij wit en dus ongedefinieerd.

Betrouwbare wilskracht

Is jouw hart/egocentrum gedefinieerd, dan is hij op jouw chart rood ingekleurd. Dat betekent dat jij kunt vertrouwen op je wilskracht.

Jouw wilskracht is consistent en dus altijd hetzelfde. Dus als jij een belofte doet of je iets voorneemt, dan is de kans groot dat je die belofte ook kunt waarmaken of dat je ook echt doet wat je je had voorgenomen.

Je denkt daar waarschijnlijk ook niet over na, je doet het gewoon. Of niet. En dat laatste: daar zit het hem in: Of niet. Want je zult waarschijnlijk nooit beloftes doen die je niet kunt waarmaken. Het is alsof ‘iets’ in jou je daarvoor beschermt en jou vertelt wat realistisch is.

Onbetrouwbare wilskracht

Is deze functie bij jou (net als in bovenstaande chart) wit en dus ongedefinieerd, dan betekent dat niet dat je geen wilskracht hebt, maar die is dan niet altijd even consistent en/ of betrouwbaar. Hoeveel wilskracht je hebt wisselt dan bij jou.

Bij mensen bij wie die dit centrum niet gedefinieerd is, lijkt het daarom alsof de optie ‘Of niet’ ontbreekt. Zij hebben niet ‘iets’ dat hen waarschuwt of vertelt wat realistisch is.

Zij zouden daarom eigenlijk nooit beloftes moeten doen, omdat ze die de ene keer prima kunnen waarmaken, maar een andere keer juist niet. Dus ook geen beloftes aan zichzelf (want dat zijn voornemens in feite), want ook voor die beloftes geldt: ze weten nooit of ze die kunnen waarmaken.

Je bent niet de enige

Is jouw hart/egocentrum ongedefinieerd (en in je chart dus wit), dan ben je zeker niet de enige. Dit is bij 70% van de mensen het geval. Niet zo gek dus dat goede voornemens bij zoveel mensen sneuvelen.

Kun je niet vertrouwen op je wilskracht, dan kun je daar onzeker van worden en als je niet uitkijkt dan ga je al gauw overcompenseren. Dus dan laat je zien dat je wél betrouwbaar bent (“Beloofd is beloofd”). Je wilt aan jezelf en aan anderen bewijzen dat je echt wel wat kan.

Je hebt misschien een lage zelfwaardering en gaat dan pleasen om bevestiging van anderen te krijgen, waarbij je ondertussen totaal aan jezelf voorbijgaat (herken je al iets van mijn Dam tot Dam avontuur? ;-)).

De beloftes van een ondernemer

Als ondernemer doe je vaak veel beloftes, dat herken je misschien ook wel. Aan anderen, bijvoorbeeld wanneer je die offerte zal aanleveren, maar misschien nog wel vaker aan jezelf.

Je neemt je bijvoorbeeld voor wanneer je die training gaat ontwikkelen, wanneer je die social media post gaat schrijven of wat je vandaag toch echt allemaal zal afmaken.

Herkenbaar? Hoe vaak geef je jezelf dan op de kop als je het dan toch niet doet? Als het je weer niet lukt? Of ben jij iemand die het juist wél doet (koste wat het kost en met de tanden op elkaar) om (aan jezelf) te laten zien dat je je eigen beloftes echt wel nakomt? Ook al geeft je lichaam aan dat je eigenlijk over je grenzen gaat…

Wees dus mild naar jezelf als jouw wilskracht niet altijd hetzelfde is. En probeer minder beloftes te doen.

Zo hebben Selma en ik er bijvoorbeeld voor gekozen om deze nieuwsbrief onregelmatig te versturen. We doen dus geen beloftes over wanneer je hem precies in je inbox krijgt. En zo kan ook jij keuzes maken die beter bij je ‘onbetrouwbare’ wilskracht passen.

Alle kenmerken

Je kunt nu waarschijnlijk wel raden hoe mijn eigen ego-centrum eruit ziet: Ongedefinieerd. Ook op mijn chart is hij wit.

In het voorbeeld van de Dam tot Damloop kwamen zo’n beetje alle kenmerken van een ongedefinieerd ego-centrum in slechte doen naar voren.

Natuurlijk weet ik heus wel dat je soms je wilskracht gewoon nodig hebt, ook als die op dat moment misschien niet ‘beschikbaar’ is. Soms kom je gewoon in moeilijke omstandigheden terecht, of zit je in een situatie waarbij je anderen moet helpen, en waarbij een instelling nodig is van ‘Niet zeuren en tanden op elkaar’.

Maar in het geval van mijn Dam tot Damloop-avontuur was dit natuurlijk absoluut niet het geval. Ik had dit mezelf op de hals gehaald en ik trok alles uit de kast: Ik wilde mezelf bewijzen, me niet laten kennen. Laten zien dat ik iets waard was.

Ik had met iemand afgesproken om die Dam tot Damloop te doen, dus daar hield ik aan vast. Afspraak is afspraak. Daarbij kwam ook nog eens please-gedrag: ik meende dat ik de mensen om mij heen zou teleurstellen als ik zou afhaken. Het heet niet voor niets het ego-centrum, ai!

En nu? Ik hou nog steeds van hardlopen en ik doe het nog steeds regelmatig. Of niet 😉

Florien Versteegh

PS Wil je leren hoe je Human Design toepast in jouw bedrijf en marketing? Dan is ons maatwerktraject misschien iets voor jou. Ik begeleid je graag! Dus als je dat wilt, neem dan gerust contact met ons op, dan bespreken we je wensen en maken we een traject voor je op maat. Of misschien is onze jaargroep meer iets voor jou, ook daarin geef ik Human Design sessies.

Meer lezen?

Wil je meer van dit soort artikelen lezen? Abonneer je dan op onze nieuwsbrief. Dan sturen we je zo eens in de 2-4 weken een update met daarin de nieuwste blogartikelen en de actuele agenda.

Goed om te weten: ook wij houden niet van reclame e-mails (dus die sturen we ook niet). Voel je vrij om onze nieuwsbrief gewoon eens uit te proberen (je hebt je namelijk zo weer afgemeld).

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

Foto met dank aan: Aaron Lee via Unsplash.