Wat daten met marketing te maken heeft...
Ik zie me nog zitten. Aan het ronde tafeltje bij het raam. In een vaag café waar ik nooit eerder was geweest. Ik had het tafeltje heel bewust gekozen. Vanaf hier kon ik precies in de gaten houden wie er binnenkwam.
Voor me stond een kop koffie waar ik nonchalant en zogenaamd heel relaxed in roerde. Maar van binnen gierden de zenuwen door mijn lijf.
Ik had een blinddate. Voor het eerst van mijn leven.
Ik zag haar meteen toen ze kwam aanfietsen. Dat moest ze wel zijn. Ze voldeed precies aan de omschrijving. “Wat is ze leuk” was het eerste wat ik dacht toen ze binnenkwam.
Ze keek zoekend om zich heen. Ik zwaaide. Ze herkende me meteen. En bekende later dat ze me vanaf buiten al had zien zitten.
Al snel zaten we te kletsen over van alles en nog wat. Alsof we elkaar al jaren kenden. Mijn zenuwen waren dan ook al snel verdwenen. Het was meteen gezellig en we hadden samen de grootste lol. De tijd vloog voorbij. En ik merkte dat ik haar leuker en leuker begon te vinden.
Toen we aan het eind van de avond afscheid namen, wist ik meteen: ik ga haar vaker zien. En toen ik thuis aangekomen een sms’je van haar kreeg, ging de glimlach niet meer van mijn gezicht.
Ik was verliefd.
Die nacht droomde ik dat we gingen trouwen. Allebei in een grote witte trouwjurk. De jurken waren zo groot dat we elkaars hand niet eens konden vasthouden. Lachend werd ik wakker. Ik in een grote witte trouwjurk!
Was het een voorspellende droom? Wist ik nu al dat ik met haar wilde trouwen?
Het leek me hoe dan ook verstandig om haar niet op date twee al ten huwelijk te vragen. En ook over de droom vertelde ik haar die keer nog maar even niets. Je kunt natuurlijk ook te hard van stapel lopen!
Bovendien wilde ik haar niet wegjagen. Want ik vermoed dat ze het toch wel wat raar had gevonden als ik meteen al over trouwen was begonnen…
Toch is het wel iets wat ik veel ondernemers zie doen. Vaak al bij de eerste ontmoeting vragen ze hun potentiële klant om zijn of haar hand. Of het nou in een gesprek, een social media post of nieuwsbrief is, de focus ligt bij ieder contactmoment op maar één ding: 'Wil je met me trouwen?'
Oftewel: 'Wil je van me kopen?' Nu.
Het lastige is: jij kunt wel helemaal klaar zijn om te verkopen en het helemaal zien zitten met die potiëntele klant, dat wil niet zeggen dat hij ook al klaar is om van jou te kopen.
Natuurlijk kun je allerlei trucs uit de kast halen om je potentiële klant te verleiden toch meteen ja te zeggen. Met allerlei kortingen, bonussen, wervende teksten en grote beloftes.
Maar ja, laten we eerlijk zijn. Ook al staat de prins op het witte paard voor je neus met een bos bloemen, een doos bonbons en draagt hij een geweldig liefdesgedicht aan je voor, ik denk toch dat je niet meteen ‘ja’ zegt bij de eerste of tweede ontmoeting.
En als hij iedere keer dat je hem daarna ziet wéér vraagt of je met hem wilt trouwen, vermoed ik dat je zelfs argwanend wordt en denkt: “Wat wil hij toch van mij?!”.
Kortom: ook in je marketing moet je eerst een relatie opbouwen. De ander oprechte aandacht geven. Luisteren. Laten zien wie je bent. Aansluiten bij de behoefte van de ander. Geven, gewoon omdat je dat leuk vindt.
Zo bouw je een relatie op. Leert de ander jou ook kennen. En vertrouwen.
Want pas als er een goede basis is, kun je iemand om zijn hand vragen. Of nog mooier: dan vraagt hij jou om je hand. Want is je marketing goed, dan hoef je niet meer te verkopen. Dan gaat ook dat als vanzelf.
Zo ging het ook met mij en mijn blinddate.
Na een paar jaar vroeg ze mij om mijn hand. We trouwden. En we leven (en werken :-)) al heel lang heel gelukkig.